Әһли Бејт -АБНА- хәбәр аҝентлијинин вердији хәбәрә әсасән: Ајәтуллаһ Вәһид Хорасани Шәбан ајынын 15-и астанасында чағырыш вермиш вә һәмин ҝүнүн ахшамы ҹәм һалда “Фәрәҹ” дуасыны охумаға дәвәт етмишдир.
Чағырышын мәтни беләдир:
“Шәбан ајынын 15-и јахынлашмагдадыр. Бу ајда бир ҝеҹә вар вә һәмин ҝеҹәдә мөвлуд вардыр. Һәмин ҝеҹәнин әзәмәти вә мөвлудун әзәмәтинә идракымыз чатмаз. Шејх Тајифә тәгрибән мин ил әввәл “Мисбаһәл-мутәһәҹҹид” адлы китабында бу дуаны зикр етмишдир: “Бу нә ҝеҹәдир ки, бу дуада Аллаһа һәмин ҝеҹәјә ҝөрә анд вермәк лазымдыр вә о ҝеҹәнин әзәмәти о һәддәдир ки, Имам (ә) ҝөстәриш вермишдир ки, дејәк: “Биһәгги лејләтәна һәза?””.
Анҹаг о ҝеҹәдә дүнјаја ҝәлән о инсан. Аллаһ сәлтәнәт системиндә ҝүнәши јаратмышдыр. Мәләкләр аләминдә дә систем вардыр. Мәләкут аләминин ҝүнәши Вәлијји-Әсрдир. Саһиби-Замандыр. Әҝәр ҝөзүн ҝүнәши ҝөрмәјә гүдрәти варса, ағлын да ады Саһиби-Заман вә Мәһди олан ҝүнәшин мәгамыны дәрк етмәјә гүдрәти вардыр.
Һәзрәт Пејғәмбәри (с) танымамышыг
Өмрүмүз кечир, анҹаг һәлә дә дәрк етмәмишик ки, һансы Имамын (ә) рәијјәтијик? О заман ки, Имам Заман (ә.ф.) танынар, Хатәмүл-Әнбија танынмыш олсун. Нијә? Белә бир һәдис вардыр ки, бүтүн фәгиһләр бу һәдисин сәнәдинә әсасән әһками мәсәләләрдә фитва верирләр. Фәгиһләрин бу һәдисә ҝөрә дәлилләри мүхтәлифдир. Әксәријјәти бу һәдиси һүҹҹәт билирләр, анҹаг бәзиләри фәгиһ Нәһрир кими сәһиһ һәдисләр кими фитва верир.
Бу мөвзу сәһиһ һәдисдәдир. Һәмин һәдис беләдир: “Әл-Мәһди мән вулди исмуһу исми вә кунијәтиһ, кунијәти, әшбәһун нәси би хәлга вә хулга”. (Аләмдә сонунҹу Пејғәмбәрин ады вә кунијәси һеч ким үчүн ҹаиз дејилдир, анҹаг бир нәфәр вардыр ки, һәм Хатәмин ады онун адыдыр, һәм дә Хатәмин кунијәси онун кунијәсидир).
Әввәлҹә бахаг ҝөрәк Хатәмүл-Нәби кимдир? О, елә бир инсандыр ки, Гуранда бир сурә вардыр. Бу сурәнин ады “Бәләд”дир. Гуранда олан башга сурәләрин ады мүхтәлифдир: “Јасин”, “Мулк” сурәләри кими. Анҹаг бу сурәнин ады “Бәләд”дир. Бәләд нә демәкдир? Шәһәр демәкдир. Мәшһәд шәһәрдир, Мәдинә шәһәрдир, Мәккә шәһәрдир. Милјард улдузлар Онун ирадәси илә каинатда фырланыр, бүтүн мүмкүн аләм онун “Ол” кәлмәси илә вар олмушдур. Аллаһ Пејғәмбәрин (с) олдуғу шәһәрә анд ичир: “Чүнки сән бу шәһәрдәсән, Мән дә бу шәһәрә анд ичирәм”. Хатәмин әзәмәти бу иди. Ахы о, кимдир? О, елә бир кәсдир ки, Гуранда белә бир сурә вардыр, “Исра” сурәсидир вә Аллаһ бујурур: “Өз бәндәсини (Муһәммәди (с)) Өзүмүзүн (төвһид, гүдрәт вә һикмәтимизин) бәзи нишанәләримизи она ҝөстәрмәк үчүн бир ҝеҹә Мәсҹидул-Һәрамдан әтрафыны (назил олмуш мәләкләрин вә орадан чыхмыш пејғәмбәрләрин мәнәвијјаты, чохлу ағаҹларын јашыллығы вә чајлар илә) мүбарәк (бәрәкәтли) етдијимиз Мәсҹидул-Әгсаја апаран Аллаһ (һәр бир ејбдән) пак вә нөгсансыздыр”. (“Исра”, 1). Бәли, Аллаһ бу ајәдә бујурур ки, һәмин ҝеҹә ону апардыг ки, өз нишанәләримизи она ҝөстәрәк.
Мераҹ ҝеҹәсинин улдузлары
Гуранда “Нәҹм” адлы да бир сурә вардыр. Бәли, Аллаһ бу сурәдә улдуза анд ичир. Бу сурәдә Пејғәмбәрин (с) Мераҹа ҝетмәјиндән бәһс едилмишдир. Белә ки, Пејғәмбәрин (с) Мераҹа ҝетдији ҝеҹә Аллаһ ҝөзүндәки пәрдәни ҝөтүрүр. Он ики улдуз ҝөрүр. Улдузун биринҹиси Имам Әли (ә) иди. Сонра ҝөрүр ки, бир улдуз сүбһ улдузу кими бу улдузларын арасында нур сачыр. Сорушур: “Пәрвәрдиҝара! Бу кимдир?”. Аллаһ таныш едир: “Бу Али-Муһәммәдин Мәһдисидир. Имам Заман будур. Вәлијји-Әср мәгамы будур”. Бу заман һәмин һәдиси сөјләјир: “Аләмдә сонунҹу Пејғәмбәрин ады вә кунијәси һеч ким үчүн ҹаиз дејилдир, анҹаг бир нәфәр вардыр ки, һәм Хатәмин ады онун адыдыр, һәм дә Хатәмин кунијәси онун кунијәсидир”.
Һәзрәт Пејғәмбәрин (с) ады Мәһдијә (ә.ф.) мәхсусдур
Һәзрәт Пејғәмбәрин (с) ики ады вардыр: Сәма ады олан Әһмәд вә јер ады олан Муһәммәд. Бу ики адын һәр икисини Пејғәмбәр (с) өзү Һәзрәт Мәһдијә (ә.ф.) һәдијјә етмишдир. Һәм адыны, һәм дә кунијәсини. Ады Хатәмин ады, кунијәси Әбул Гасимдир. Бу ад вә кунјә һеч бир Имамда (ә) јохдур, Имам Замандан (ә.ф.) башга.
Буна ҝөрә дә Имамы (ә.ф.) танымалыјыг. Пејғәмбәр (с) бујурур ки, “әшбәһин нәс”, јәни аләмләрин бүтүн инсанларынын һәм хәлгиндә, һәм дә әхлагында мәнә бәнзәјәнләрин бүтүн хүсусијјәтләри онда өз әксини тапмышдыр.
Бәс Пејғәмбәрин (с) һансы хүсусијјәтләри вар иди? Бу, бир елмдир ки, Аллаһ бујурур: “Елми о гәдәр әзәмәтлидир ки, Әлијул Әзим олан Аллаһ о елми әзәмәтли һесаб етмишдир.” О заман ки, әхлагына чатыр, бујурур ки, һәм о елм вә һәм дә о әхлагын һәр икиси Али Муһәммәдин Мәһдисинә верилмишдир. Имам Заман (ә.ф.) будур.
Мусанын Аллаһдан истәдији арзу ки, јеринә јетмәди
Мәрифәт вә елм нә гәдәр уҹа оларса, дәјәр дә бир о гәдәр чох олар. Бу нә мәгамдыр, бу нә мәнсәбдир? Гуран оху. Муса ибни Имран кимдир? Муса елә бир инсандыр ки, Аллаһ она доггуз нишанә вермишди. Бири әсасы иди ки, атырды. Сеһри бүтүн сеһрләри удурду. Нишанәләриндән бири дә бу иди ки, әлини палтарын голундан чыхаранда дүнјаны онунла ишыгландырырды. Муса Аллаһын Имам Заман ағаја (ә.ф.) вердији тәмкин вә фәзиләти мүталиә едир вә дејир: “Еј Аллаһ! Мәни бу мәгама чатдыр”. Ҹаваб ҝәлир: “Еј Муса! Бу мәгам һеч ким үчүн мүмкүн дејилдир”. Муса јенә нәзәр салыр вә о фәзиләти вә камалы ҝөрәндә јенә дуа едир: “Еј Аллаһ! Мәни о, гәрар вер”. Ҹаваб ҝәлир: “Бу мүмкүн дејилдир”. Үчүнҹү дәфә Муса дуа едир: “Аллаһым, мәни о Хатәмин ҹанишини гәрар вер”. Ҹаваб ҝәлир: “Бу мүмкүн дејилдир”. Бәли, будур Имам Заманын (ә.ф.) мәгамы.
Һәзрәт Пејғәмбәрин (с) мүҹәссимәси ҝәлир
Имам Заман аға (ә.ф.) ҝәлән заман сонунҹу Пејғәмбәрин (с) мүҹәссимәси ҝәләҹәкдир. Бәзи наданлар белә тәсәввүр едирләр ки, ҝәлиб, вуруб-дағыдаҹагдыр. Бәс әҝәр бизи өлдүрсә, онда нијә онун интизарында олаг ки? Аз да олса шүур јохдур ки, дәрк етсин ки, бағы ҝөрмүсәнсә, бағбан да ҝәләҹәк бағын тиканларыны гопардаҹагдыр. Өлдүрмәлидир, јохса јох? Ахы бағ ҝүлләрин бөјүдүјү јердир. Тиканын дејил. Неҹә ки, бағбан бағдакы тиканлары гопарар, Имам Заман (ә.ф.) да инсанлыг бағынын тиканларын
