Әһли Бејт (әлејһимус-сәлам) - АБНА – Хәбәр Аҝентлији: Ислам Пејғәмбәри (с) вәфат етмишдир, јохса шәһид олмушдур? Бәзиләри иддиа едирләр ки, Пејғәмбәр (с) бу дүнјадан тәбии өлүмү илә ҝетмишдир вә һеч кәс она суи-гәсд етмәмишдир. Һалбуки, әҝәр тарихә нәзәр салсаг, Һәзрәтин (с) нечә дәфә суи-гәсдә мәруз галдығынын шаһиди оларыг. Һәм Мәккәдә вә һәм дә Мәдинәдә Пејғәмбәрә (с) дәфәләрлә зијан вурмаг истәмишдиләр. Хүсусилә дә Мәдинәдә һакимијјәт башына кечмәк арзусунда олан мүнафигләр Һәзрәтә (с) дәфәләрлә суи-гәсд етмишдиләр.
Бизим әгидәмиз беләдир ки, Пејғәмбәр (с) Хејбәр дөјүшүндә зәһәрләндији үчүн шәһид олмушдур. Бу мәлун мүнафигләр (Ислам Пејғәмбәринин әтрафында олан бәзи сәһабәләр) нәһајәт өз һәдәфләринә чата билмишдиләр.
Имам Садигдән (ә) ҝәлән һәдисдә охујуруг: “Һеч бир пејғәмбәр вә онун вәсиси јохдур, мәҝәр о һалда ки, шәһид олмасын”.
Имам Рзанын (ә) бујурдуғу һәдисдә дә бу мөвзуја тохунулмушдур вә Һәзрәт (ә) бујурмушдур: “Бизләрдән еләси јохдур ки, өлдүрүлмәсин”. Она ҝөрә дә дејә биләрик ки, Пејғәмбәрин (с) шәһадәтлә дүнјасыны дәјишмәк хәбәри даһа сәһиһ хәбәрдир. Һәзрәт (с) Хејбәр дөјүшүндә зәһәрләндикдән сонра нараһатлығы ҝедиб-ҝәлирди вә нәһајәт шаһ дамарыны кәсди вә ону шәһид етди.
Имам Һәсән (ә) атасы Әмирәл-мөминин (ә) шәһид олдугдан сонра бујурмушду: “Пејғәмбәри-Әкрәм (с) мәнә хәбәр вермишди ки, имамәт онун Әһли-бејтинин (ә) он ики Имамынын (ә) ихтијарындадыр ки, сечилибләр. Бизләрдән еләси јохдур, мәҝәр о һалда ки, ја зәһәрләнәк вә ја гәтл едиләк”.
Һәзрәт Пејғәмбәрин (с) зәһәрләнмәсинә даир ики нәзәр вардыр. Бир нәзәрә ҝөрә Һәзрәти (с) јәһуди гадын зәһәрләмишдир, анҹаг бу зәһәрләнмәдән чох заман кечир. Икинҹи нәзәр исә будур ки, Пејғәмбәри (с) мүнафигләр зәһәрләмишди.
Ҹәбрајил (ә) “Әнкәбут” сурәсини назил едир вә Һәзрәтә (с) бујурур ки, ону охусун. “Әлиф, Лам, Мим. (Аллаһла Онун Рәсулу арасында олан рәмзләрдир. Бизим китабымыз һәмин бу һәрфләрдән тәшкил олунмушдур, лакин һеч кимин онун бәнзәрини ҝәтирмәјә гүдрәти јохдур. Бу китаб Әлифдән (Аллаһдан) Ламын (Ҹәбраилин) васитәсилә Мимә (Муһәммәдә (с)) вәһј олунмушдур. Бу китабын мөһкәм ајәләри вә бу ҹүр дә мүтәшабиһ ајәләри вардыр). Мәҝәр инсанлар «Иман ҝәтирдик» - демәләри илә онлардан әл чәкилиб (әмәлләри илә даһа) имтаһан олунмајаҹагларынымы санырлар?! Шүбһәсиз, (биз) онлардан әввәлкиләри (Өз ҹари сүннәмизә ујғун олараг онларын гаршысына вәзифәләр гојараг) имтаһан етмишдик. Беләликлә Аллаһын әзәли елми дүз данышанлар барәсиндә дә һәјата кечәр, јаланчылар барәсиндә (дә) һәјата кечәр. Вә дүз данышанларын доғрулуғу вә јаланчыларын јаланы ашкар олунар”. (“Әнкәбут” 1-3).
Һәзрәт Пејғәмбәр (с) Ҹәбрајилә (ә) бујурур: “Бу, нә имтаһандыр?” Ҹәбрајил (ә) дејир: Еј Муһәммәд (с)! Һәгигәтән, Аллаһ Тәала сәнә салам ҝөндәрир вә бујурур: “Мән сәндән әввәл елә бир пејғәмбәр ҝөндәрмәмишәм, мәҝәр о һалда ки, өмрүнүн сонунда јериндә әјләшәҹәк ҹанишинини сечсин. Јолуну вә әһкамыны дирилтсин. Она ҝөрә дә дүз данышанлар – о кәсләрдир ки, Пејғәмбәрин (с) әмрини јеринә јетирәрләр. Онлар ки, итаәтсизлик едирләр – јаланчылардырлар. Еј Муһәммәд! Һәгигәтән сәнин Аллаһа тәрәф ҝетмәјин јахынлашмышдыр вә сәнә әмр едир ки, өзүндән сонра Әли ибни Әбиталиби (ә) үммәтин үчүн сечәсән. О, сәнин ҹанишининдир ки, үммәти һидајәт етмәјә гијам едәр. Әҝәр үммәт онун ардыҹылы олса, сағлам галар”.
Һәзифә нәгл едир ки, Һәзрәт Пејғәмбәр (с) Әлини (ә) чағыртдырды вә онунла хәлвәт етди. Һәмин ҝүндүзү вә ҝеҹәни Аллаһын она тапшырдығы елм вә һикмәти Әлијә (ә) тапшырды. Ону Ҹәбрајилин (ә) дедикләриндән аҝаһ етди.
Һәзрәт Пејғәмбәрин (с) вәфатынын јахынлашмасы хәбәри хәбис мүнафигләрин гулағына чатыр вә онлар аҝаһ олурлар ки, Пејғәмбәр (с) өзүндән сонра Әлини (ә) ҹанишини гәрар верәҹәкдир. Она ҝөрә дә ону зәһәрләјәрәк Шәһид етмәји гәрара алырлар.
“Анҹаг иман ҝәтириб јахшы ишләр ҝөрән, Аллаһы чох зикр едән, зүлмә уғрадыгдан (Пејғәмбәр вә Ислам әлејһинә һәҹв ешитдикдән) сонра (онларын рәдди үчүн шерләр јазмагла) интигам аланлардан башга! Зүлм едәнләр тезликлә биләҹәкләр ки, неҹә бир дөнүш јеринә гајтарылаҹаглар”. (“Шүәра” 227).
Диггәт: Хәбәрдән истифадә етдикдә мәнбәјә истинад лазымдыр